Wennen aan de noodbrug.

8 juli.

Er zijn inmiddels 4 dagen verstreken sinds het plaatsen van de noodbrug.
En die zijn onvoorstelbaar goed verlopen!
Ik had me ingesteld op enkele ongemakkelijke, misschien ook pijnlijke dagen, maar dat bleek achteraf helemaal niet nodig te zijn.
Natuurlijk, ik moet wennen aan de nieuwe situatie, want het voelt en oogt heel anders, maar dat lukt heel goed.
Ik ben opgelucht dat deze behandeling achter de rug is en blij met hoe het er nu al uitziet!

De eerste 2 dagen voelde mijn verhemelte licht gezwollen en had ik soms het idee dat er een korreltje eten onder de brug kon schieten. Dat bleek dan het knoopje van een hechting te zijn. Nu is mijn tandvlees aan de buitenkant nog wat gevoelig en voel ik soms een klein stroomstootje in een afgeslepen kies, maar dat is dan ook direct weer over. Ik ga ervan uit dat dit allemaal normaal is en bij de genezing hoort. Om te zorgen dat er niets kan gaan ontsteken spoel ik voorlopig nog wel met perio-aid. Dat was niet voorgeschreven, maar ik vind het een prettige gedachte dat mijn mond schoon en fris is.

Eten, drinken, praten en slapen lukt allemaal prima, geen enkel ongemak.

Eigenlijk heb ik op dit moment nog meer last van de napijn van het verwijderen van het botanker!
Mijn kin is nog ietsje blauw aan de buitenkant, maar vooral de binnenkant voelt vervelend. Daar zit op de overgang van lip en kaak een verdikking die voor de nodige druk zorgt. Ook voelt mijn kin nog gevoelig aan de buitenkant en is een klein deel van mijn onderlip nog gevoelloos.
En dat terwijl dat een veel kleinere ingreep was!

Op school zien collega's het verschil wel, maar die waren ook op de hoogte van de ingreep. De kinderen hebben geen van allen iets opgemerkt. Dat geeft in elk geval aan dat mijn tanden heel natuurlijk ogen. Fijn!