En daar zijn ze dan, mijn nieuwe boventanden.
Gisteren heb ik maar liefst anderhalf uur in de tandartsstoel gelegen.
Het was een heftige ervaring!
We hebben eerst opnieuw besproken wat de bedoeling van de komende behandelingen is, wat ik van/na elke behandeling kan verwachten en in wat voor tijdsbestek dit allemaal kan plaatsvinden.
Hierbij bleek meteen dat de al gemaakt afspraken te snel gepland zijn, want er zal meer tijd nodig zijn om de mond rondom de noodbrug te 'settelen' en te kijken hoe dit uitpakt.
De afspraken zijn dus hierop bijgesteld. Daarna kon de behandeling dan echt beginnen.
Eerst werd mijn bovenkaak verdoofd, dit was te voelen tot aan mijn ogen. Daarna werd opnieuw een afdruk gemaakt van mijn ondertanden voor de beetregistratie. Omdat de hechtingen van het verwijderen van het botanker er nog inzaten, zijn deze meteen verwijderd.
Na het inwerken van de verdoving begon het beslijpen van de snij- en hoektanden. Dit is een secuur werkje wat dan ook flink wat tijd, een halfuur, in beslag nam.
Hierna was het tijd voor het deel waar ik zelf het meeste tegenop zag: de extractie van de voortanden. Ook gevoelsmatig was dit een grote stap, omdat ze voor mijn uiterlijk al zo lang zo bepalend zijn, het is een onderdeel van mijn identiteit, die nu definitief en in één behandeling al zo zal veranderen.
Het trekken ging gelukkig sneller dan ik verwacht had. De linker voortand bleek nog zwakker dan al
gedacht, de wortel had nog een gezonde punt, maar was verder al helemaal aan het verkleuren. Deze had het beugelproces niet kunnen overleven. De rechter voortand was wel in goede staat.
Terwijl de noodbrug geconstrueerd werd, heb ik lang op een gaasje gebeten om het bloeden na de extractie te stoppen. Helaas bloed ik altijd zeer lang na en bleek dit niet voldoende om de behandeling te kunnen afmaken. Mijn verhemelte moest daarom toch gehecht worden. En dit was meteen het meest pijnlijke deel van de behandeling, want mijn verhemelte was niet verdoofd. Dat was schrikken en even zweten!
Meteen daarna werd de noodbrug geplaatst, die vastzit met tandcement. Ik kreeg een spiegel en heb eerst heel voorzichtig gekeken. Wauw!!! Ik was enorm verrast en blij en opgelucht met wat ik zag. De brug is nauwelijks te onderscheiden van echte tanden, en mijn tanden staan nu keurig op een rijtje! En dat terwijl dit slechts een noodvoorziening is, die het eindresultaat slechts benadert. De definitieve brug zal er dus nog mooier gaan uitzien!
Met een noodreparatieset en wat extra tips op papier, en de tip een pijnstiller te nemen, kon ik na ruim 90 minuten naar huis.
Eenmaal thuis heb ik toen de verdoving enigszins uitgewerkt was voorzichtig wat vla gegeten en
later op de avond nog wat pasta, goed aan de zijkant gekauwd. Ik heb inderdaad één pijnstiller genomen, en verder hélemaal geen pijn meer gehad.
Het enige vervelende was gisteravond en vannacht het nabloeden, ondanks het hechten, en daardoor een heel vieze smaak in mijn mond, waarmee ik een paar keer wakker geworden ben. Maar ik vond het heel goed te doen!
Vandaag heb ik al weer een paar keer voorzichtig gepoetst en gespoeld, om het toch vooral allemaal maar schoon en fris te houden. De vieze smaak komt af en toe even terug, maar ik zie geen bloed meer. Boven de brug is op de plaats waar mijn voortanden hebben gezeten te zien dat het nog moet genezen, maar gelukkig komt mijn lip nooit zo ver omhoog met praten.
Qua pijn is het alleen gevoelig als ik moet lachen en mijn lip dus wat over het tandvlees spant.
Mijn profiel is wel zichtbaar veranderd, de bovenlip staat natuurlijk minder gespannen over de tanden en het oogt duidelijk rechter. Een mooi bijkomend voordeel!
Tot half augustus kan ik nu verder genezen, wennen aan de brug en me voorbereiden op de volgende stap, de napreparatie. Hierbij worden de afgeslepen tanden opnieuw aangepast aan de mate waarin mijn tandvlees geslonken zal zijn, zodat de noodbrug beter in de holte in het tandvlees kan worden geschoven, die uiteindelijk voor de definitieve brug zal dienen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten