Van ingreep naar ingreep.

2 juli.

Gelukkig gaat het inmiddels veel beter met de genezing van de ingreep van 10 dagen geleden.
Van een collega heb ik een heel goede crème gekregen en daarmee de bloeduitstorting steeds ingesmeerd. Daar is nu nog een iets blauwe maar vooral ook gele vlek van over, die elke dag verder wegtrekt.
De wondjes prikten vorige week behoorlijk, dus ik ben gaan spoelen met periode-aid mondvloeistof. Binnen 2 dagen was dat toen over en daarna zijn de wondjes goed dichtgegaan.
Aan de binnenkant is mijn lip nu nog opgezet op de plaats van de hechting, dit was met het plaatsen van het anker hetzelfde en duurde toen ook een hele tijd. Het is een ongemakkelijk gevoel met bepaalde bewegingen zoals dus het spoelen wat ik nu nog steeds doe.
Al met al gaat het elke dag echt beter.

En dat is maar goed ook, want overmorgen staat mij de volgende behandeling alweer te wachten.
Het is best wel ingrijpend wat er gaat gebeuren. In ruim een uur tijd worden de voortanden boven verwijderd en de snij- en hoektanden boven afgeslepen om als pijlers te kunnen dienen. Het tandvlees zal worden gehecht zodat er meteen een noodbrug geplaatst kan worden. Deze wordt ter plekke gemaakt en zal de komende 6 weken blijven zitten. Tussendoor heb ik dan een vervolgafspraak om de hechtingen te laten verwijderen en het afslijpen verder af te maken, en vervolgens weer om te passen voor de definitieve brug. Ik moet die hele periode zeer voorzichtig zijn met eten, want de noodbrug zou kunnen loslaten als er veel kracht op uitgeoefend wordt. In dat geval zal ik met een noodreparatieset de brug zelf opnieuw vast moeten maken. Hopelijk zal dit niet nodig zijn.

Het klinkt mij vrij heftig allemaal. Ik ben bewust dit traject ingegaan en sta er zelf ook helemaal achter, maar nu het zo dichtbij komt is het ook erg spannend. Het is een dubbel gevoel, eng wat er
gaat gebeuren maar ook benieuwd naar hoe het resultaat zal zijn. Mijn bovengebit verandert toch wel aanzienlijk als ik zo naar de afdrukken kijk!
Het valt nu nog wel mee met de zenuwen, maar het is natuurlijk logisch dat hier een bepaalde spanning bij komt kijken, het speelt toch steeds meer door mijn hoofd. Ik hoop dat het mee zal vallen
met het ongemak, pijn zal ik tijdens de behandeling door de verdoving niet hebben, maar wie weet daarna wél. We zullen zien hoe het gaat.
In de dagen daarna zal ik hier een update plaatsen.