28 juli.
De afgelopen 3 weken heb ik goed kunnen wennen aan de noodbrug.
Het gaat vanaf het begin eigenlijk heel goed!
Op sommige dagen voelt het nog wat onnatuurlijk in mijn mond, alsof er van alles inzit wat er niet hoort. Maar eten, praten en slapen gaat allemaal prima, dus last heb ik er verder helemaal niet van.
De hechtingen zijn inmiddels opgelost. Het verhemelte voelt nog wel zacht langs de rand van de brug, maar niet meer gevoelig. Aan de voorkant zie je boven de brug 2 donkerdere plekken waar mijn voortanden in het tandvlees gezeten hebben. Dat is alleen zichtbaar als ik mijn lip optrek of voluit lach.
Ik kan voelen dat lucht of speeksel bovenlangs de brug kan gaan, wat betekent dat het tandvlees al wat aan het slinken is. Dat is een volkomen normaal proces waar ik ook op voorbereid was. Bij de volgende afspraak worden de hoek- en snijtanden wat verder afgeslepen, zodat de noodbrug weer helemaal goed aansluit, en dit herhaalt zich dan weer enkele weken later bij de definitieve brug.
Soms doet één van de afgeslepen tanden even pijn. Dan smeer ik 's avonds perio-aid tandpasta op het tandvlees erboven en is het de volgende dag alweer over.
In elk geval blijf ik voorlopig goed spoelen, want ik wil natuurlijk voorkomen dat er problemen zoals een ontsteking kunnen ontstaan.
Het geheel valt mij zéker niet tegen, ik ben nog steeds opgelucht dat ik nu zover ben. Over 2 weken volgt de volgende stap, ook weer onder verdoving.
Wat wél enigszins tegenvalt is dat ik nog zoveel ongemak heb van het verwijderen van het botanker.
Net zoals bij het plaatsen, staan de opnieuw aangehechte spiertjes heel strak, wat een gespannen en ook soms pijnlijk gevoel onderin de onderlip en kaak veroorzaakt. Ze liggen als het ware bovenop mijn onderlip en zijn steeds erg voelbaar.
Van het genezen de vorige keer, herinner ik mij dat dit heel lang zo blijft aanvoelen. Het enige wat helpt is de spiertjes oprekken door meerdere malen per dag de lip strak te trekken naar buiten toe. Een beetje een gek gezicht, maar daardoor is wel de spanning een tijdje minder. Op de duur zullen de spiertjes zo weer meer in de kaak/lipholte terug'zakken' en niet meer zo voelbaar zijn.
Ik ben nog steeds in gesprek met de zorgverzekeraar over de nieuwe behandeling.
Er was aan hun kant niet voldoende duidelijkheid over de oorspronkelijke indicatie, wat de gebitsafwijking was, niet een kaakcorrectie.
Met aanvullende informatie van mijn eigen tandarts en de tandarts van de mondkliniek willen ze de aanvraag weer opnieuw bekijken. Hopelijk is het toch nog mogelijk om een machtiging of deels vergoeding van de kosten te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten