Derde behandeling: passen van de 'biscuit'.

6 september.

Gisteren heb ik weer een uurtje in de tandartsstoel doorgebracht.

Eerst werd met enige moeite de noodbrug verwijderd. De assistente probeert dit elke keer eerst voorzichtig, maar krijgt met dat gepeuter geen beweging in de constructie. De tandarts deed het dan maar weer zelf, en ook nu kreeg hij de brug er met één enorme ruk uit. Maar dan wel zo dat hij zelfs doormidden brak. Pff.... Dat is niet fijn als je niet verdoofd bent!

Daarna was het passen van de definitieve brug aan de beurt. En ook het steeds erin zetten en eruit halen van deze brug doet echt pijn. Wie weleens per ongeluk aluminiumfolie op een amalgaamvulling heeft gekregen kan zich hiervan een voorstelling maken.... Dat kan ook niet anders, aangezien de afgeslepen tanden door niets meer beschermd worden. Als de brug eenmaal zit of eruit is, is de pijn gelukkig ook meteen weg.

Mijn man mocht intussen ook even meekijken en het voorlopige resultaat beoordelen. Dat is fijn, want 2 zien meer dan 1, en ik kan niet steeds praten als ze bezig zijn. Enige nadeel was dat de tandarts de brug er ook gewoon uithaalde waar hij bij was, niet zo'n prettige aanblik natuurlijk. Ik heb zelf in elk geval besloten dit niet te willen zien...

De kleur van de brug was verrassend mooi, heel natuurlijk en perfect passend bij mijn tanden!
Verder moet er nog behoorlijk aan gesleuteld worden, aangezien de tanden nog een tikje te groot zijn en de aanblik in zijn geheel te massief of te breed oogt. Ook is de onderkant van de tanden nog niet helemaal recht in lijn. Dit kan allemaal perfect verbeterd, worden, is mij verzekerd. Gisteren is er op proef al een randje afgeslepen om de grootte goed te kunnen bekijken. Dat was al meteen een heel ander gezicht. Ik heb er alle vertrouwen in dat het heel mooi zal gaan worden!

Volgende week heb ik weer een afspraak. We gaan dan kijken hoe de brug er dan uitziet en past. Als er iets niet goed is kan dan direct verholpen worden. Mocht het nodig zijn wordt er zelfs opnieuw gebakken. Vooral het afkoelen zal dan veel tijd in beslag gaan nemen. Ik moet daarom rekening houden met een lange zit, misschien wel een paar uur, waarbij steeds tussendoor verder gewerkt kan worden. Dat vind ik niet erg, liever dit dan weer opnieuw terug komen. En wellicht is het meteen prima, dan valt het gewoon mee!

Sowieso moeten we er straks thuis eens een weekje tegenaan kijken. Mocht ik dan alsnog niet helemaal tevreden zijn dan is het geen enkel probleem om weer een afspraak te maken. Maar als er volgende week genoeg tijd genomen kan worden zal dat hoogstwaarschijnlijk niet echt nodig zijn.

Met de inmiddels gerepareerde noodbrug weer vastgezet met noodcement kon ik na een uur weer huiswaarts.
Vandaag heb ik nog wat last van gevoelige snijtanden, maar dat kan niet anders na al het gejutter van gisteren. Dat zal de volgende keer wel niet anders zijn... Gelukkig heb ik inmiddels de ervaring dat dit meestal maar een dagje duurt.

Op naar hopelijk de laatste sessie!!