Anderhalve week na de tweede behandeling kan ik gelukkig weer zeggen dat het ook nu heel goed gaat!
De bultjes als gevolg van de verdoving waren na een dag of 4 verdwenen en daarmee dus ook de pijnlijke bovenlip.
Net zoals de vorige keer zijn de hoektanden af en toe wel gevoelig, wat ik vooral merk met dichtbijten. Maar als ik een nachtje perio-aid tandpasta op het tandvlees doe of de spoelvloeistof gebruik, is dat binnen een dag weer over.
Verder heb ik helemaal geen klachten!
Er is voor mensen die het niet weten ook niets geks te zien aan mijn tanden.
En dan te bedenken dat de uiteindelijke brug nog veel mooier zal gaan worden!
Ik zelf vind wel dat de voortanden, nu ze iets verhoogd zijn om goed aan te sluiten, te 'lang' zijn. Ook loopt de onderrand niet helemaal recht, maar iets af naar beneden. Maar bij de definitieve brug zal dat niet zo zijn, ik moet dit echt allemaal als noodvoorziening zien, is mij verzekerd.
De zenuwbaantjes waar het botanker heeft gezeten worden inmiddels ook weer wakker, dus onderin heb ik soms wel een vervelend gevoel, en het doorgesneden spiertje staat nog te strak gespannen. Daar heb ik eigenlijk nu de meeste hinder nog van. Ook dit gaat allemaal langzaam over, maar daarvoor moet ik nog wel wat meer geduld hebben.
De behandelaar van de mondkliniek en mijn eigen tandarts gaan nu op verzoek van de zorgverzekeraar nog eens op papier zetten wat de indicatie voor verwijzing was, wat de beste optie ter vervanging van mijn voortanden uiteindelijk is, en met welke argumenten. Dit alles om nogmaals de aanvraag voor vergoeding te kunnen beoordelen. Hopelijk ziet de zorgverzekeraar de voordelen
van deze behandeling boven het langdurige, ingewikkelde en ook kostbare proces waarvoor de indicatie in 1e instantie afgegeven is. Dat betekent dat zij het toch als buitengewone tandheelkundige hulp zouden kunnen beschouwen en daarmee ook (een deel) vergoeden.
Dit is dus nog een tijdje spannend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten