18 februari.
Zoals de titel van dit bericht al zegt....
Vanochtend tijdens het tandenpoetsen sprong het veertje los van het botankertje. Schrik en slik!
Aangezien we beiden naar ons werk moesten, niets aan te doen. Ik ben dus zonder veertje naar school vertrokken.
In de loop van de dag kreeg ik steeds meer de sensatie dat er bij het dichtbijten beweging in de kiezen rechts zat, of dat nu inbeelding is of écht, ik weet het niet precies. Ook het botankertje drukte steeds nadrukkelijk in mijn onderlip.
Vanavond na het avondeten (rijst, dus eerst weer flink peuteren, poetsen en spoelen ;) ) ben ik op de bank gaan liggen met een flinke lamp erboven. Mijn man speelde met het piepkleine veertje en een pincet voor orthodontist. Na heel veel gepeuter, gepriegel en een klein beetje slappe lach kreeg hij het zowaar voor elkaar om het veertje weer aan twee kanten vast te haken. Waarvoor hulde!!
Ik moet zeggen, het voelt op de één of andere manier 'veiliger' of steviger nu het veertje weer op zijn plaats zit. Dat zal dan denk ik toch wel gewenning zijn? Ik vind dat eigenlijk wel een fijne gewaarwording.
Wat zal het toch wennen zijn als ik over een aantal jaren eindelijk, eindelijk verlost ben van ijzerwerk in mijn mond (en dan moet ik boven nog beginnen)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten